2625
طراحی مدرن
نگاهی به طراحی معماری مدرن در ساختمان
طراحی معماری پست مدرن
در طراحی معماری اصطلاح طراحی مدرن برای طرح ها و وسایلی به کار می رود که نیازی به تزئینات اضافی ندارد و ظاهری معمولی و اندازه ای کوچک و طرحی ساده دارند. طراحی مدرن در طراحی های هنرمندانی چون چارلز ایمس و آرنه ژاکوبسن در نیمه ی اول قرن بیستم همچون طرفداران بسیاری دارد.
در همین دوران، میس ون درو دیدگاه معروف خود را در ارتباط با طراحی مدرن ( کمترین بهترین است ) بیان کرد. این دیدگاه بسیار مناسب این دوره است، دوره ای که در آن مدرنیسم در قالب دیوارهای ساده و محیط مرتب و جو آرام و منظم نمایان شده است ( که بهترین راه حل برای رهایی از زندگی های پر مشغله ی امروز است).
نمای زیبا و عالی در طراحی مدرن، اساس طراحی دکوراسیون داخلی مدرن است که از فضا و نور به منزله ی مهم ترین عناصر استفاده می کند. در ساختمان های تجاری، که اخیرا تبدیل به آپارتمان شده اند، از مصالح و پرداخت های صنعتی، مانند آجر و بتن و فلز گالوانیزه، بسیار استفاده می شود.
برای ایجاد طراحی مدرن و داشتن ظاهری مدرن در خانه های کوچک باید از رنگ های روشن، مانند دیوارهای کم رنگ، کف برهنه و پرده های کوچک، برای پنجره ها استفاده کرد. استفاده از رنگ های سفید یا خنثی و چوب رنگ روشن و یا انواع شیشه و ترکیب آن با رنگ های متضاد در اکسسوری ها مانند گل و گیاه نیز می تواند موثر باشد.
با به کارگیری رنگ های گرم و سطوح چوبی جلا داده شده و همچنین استفاده از رنگ ها و طرح های برجسته می توانید فضای دوستانه ای را با طراحی مدرن پدید آورید. برای رسیدن به این هدف، به دنبال دیوارهایی با قاب بندی چوبی، پلاستیک های خمیده، تخته های چند لایه ی تاشو، قالی پشمی و فرش کرک دار باشید.
مصالح پست مدرن در طراحی معماری مدرن
در طراحی معماری بهره بردن از تخته ی چند لایه ی خمیده و دیوارهایی با قاب بندی چوبی و بوفه های بلند یا کوتاه، قالی های کرک دار، پارچه های پشمی رنگی، رنگ بژ یا قهوه ای و پرتقالی یا سبز درختی و استفاده از طرح های هنرمندان اسکاندیناوی در طراحی مدرن.
نمونه های طراحی مدرن انجام شده با استفاده از مصالح مدرن
صندلی تاشو و چهارپایه با طراحی مدرن چالز ایمس در 1956.
صندلی پروانه ای 3107 با طراحی آرنه ژاکوبسن در 1955.
صندلی بارسلونا یا طراحی مدرن میس ون درو در 1929.
صندلی لاله با طراحی ایروسارینن از 1955-1956.
نورهای ابتکاری با طراحی مدرن پل هنینگسن در دهه ی 1950.