برج سوزن فضایی، در مرکزیت شهر سیاتل و در ایالت واشنگتن قرار دارد. این برج یک برج دیده بانی و نماد شهر سیاتل به شمار می رود و در زمان ساخت خود یکی از بلندترین سازه های این منطقه به شمار می رفت و در حال حاضر نیز یکی از مشهورترین دیدنی های آمریکا محسوب می شود..
سازه برج با ارتفاع 184 متر از نقاط مختلف سیاتل دیده می شود، عرض این سازه 42 متر و وزن آن در حدود 9550 تن است. این برج را طوری ساخته اند که 25 میله ی برق گیر در آن کار گذاشته شده است و می تواند در برابر وزش بادهایی با سرعت 320 کیلومتر در ساعت و زمین لرزه هایی با شدت 9 ریشتر مقاومت کند، این ویژگی خاص در بیشتر سازه های مرتفع دیده نمی شود و همین ویژگی، برج سوزن فضایی را از برج های دیگر متمایز کرده است. برج معروف سیاتل در منطقه ی سیاتل سنتر قرار دارد و در سال 1962 به مناسبت نمایشگاه جهانی، با همکاری معماران کارسون و گراهام طراحی و ساخته شده است. این نمایشگاه که دارای موضوعات مختلفی است، یکی از مهم ترین نمایشگاه های جهان به شمار می رود و هر سال در یکی از کشورهای جهان برگزار می شود. برج سوزنی سیاتل در آوریل 1962 و همزمان با این نمایشگاه جهانی افتتاح شد. برای دیدن نمونه های پروژه های طراحی سازه روی لینک کلیک کنید.
قسمت بالایی سازه برج شبیه یک دیسک دایره ای شکل است که یک بشقاب پرنده را تداعی می کند. در واقع این برج از سه پایه ی فولادی تشکیل شده است که کمی پایین تر از دیسک دایره ای به هم می رسند، قسمت بالایی از 5 بخش تشکیل شده است: رستوران گردان، نیم طبقه، عرشه ی دیده بانی، بخش تجهیزات مکانیکی و یک elevator penthouse که در نوک آن قرار دارد. یکی از قسمت های منحصر به فرد برج سیاتل رستوران لوکس آن است که در ارتفاع 150 متری واقع شده و نام آن آسمان شهر می باشد. همچنین وجود یک عرشه ی دیده بانی در ارتفاع 160 متری این سازه که نمایی 360 درجه از شهر را در اختیار گردشگران قرار می دهد از پرطرفدارترین بخش های این برج است. از این برج می توان نقاط مختلف شهر را تماشا نمود. همکاری بین کارسون و گراهام، منجر به اصلاحات قابل توجهی در ایده اولیه شد. طرح های اولیه سوزن فضایی به یک بالون بزرگ شباهت داشت که با ریسمان به زمین وصل شده یا بالای ستون نشسته است. گراهام بود که کره را به بشقاب پرنده تغییر شکل داد. شکلی که شاید بیشتر تحت تاثیر الهام از عصر فضایی برج بوده است. تقریباً دو گروه طراح ۶ نفره برای پروژه به کار گرفته شدند که هر کدام در یک گروه با گراهام برای انجام وظیفه ای کار می کردند. یک عضو خاص، ویکتور استینبروک (Victor Steinbrueck) بود که مسئول پشتیبانی شفت سه پایه ای بود که تاج دو طبقه داشت و توسط جان ریدلی (John Ridley) طراحی شده بود.
تصمیم گیری راجع به طرح نهایی تنها یک سال و نیم قبل از افتتاحیه از قبل برنامه ریزی شده نمایشگاه سال ۱۹۶۲، انجام شد. شش ماه بعد وقت زیادی برای ساخت برج صرف شد. اگرچه سوزن فضایی بزرگترین جاذبه نمایشگاه بود، اما ساخت آن از سوی شهر سرمایه گذاری نشد؛ بنابراین سرمایه گذاران مجبور به خرید زمینهای داخل نمایشگاه بودند. سرانجام سایتی ۳۳۸ متری آماده کردند و بالاخره ساخت و ساز تنها یک سال قبل از شروع نمایشگاه، آغاز گردید. برای اجرای ساختمان ابتدا سوراخی به عمق ۹ متر در ۳۷ متر حفر کردند که فونداسیون ساختمان بتواند ریخته شود و بزرگترین حجم بتن ریزی در غرب در آن زمان بوده است. ۴۶۷ کامیون سیمان در طول یک روز کامل برای پرکردن سوراخ حفره کار کردند. فونداسیون حاصل، خیلی سنگین بود به قدری به لحاظ وزنی با برجی که روی آن قرار می گرفت، برابری می کرد. به رغم اینکه سوزن فضایی نسبتاً ظاهری سنگین دارد، مرکز ثقل آن تنها ۵/۱ متر بالای سطح زمین قرار گرفته است. از این فونداسیون عظیم، برجی با ارتفاع 185 متر ساخته شد.
بازسازی ساختمان برج در سپتامبر 2017 شروع شد و با همکاری چندین شرکت طراحی و مهندسی ادامه پیدا کرد تا قابلیت های جدیدی مانند عرشه ی دیده بانی تمام شیشه ای به آن اضافه شود.
مقالات مشابه