پل ساموئل بکت

این پل که دومین پل در پایتخت ایرلند است، در شهر دوبلین در کشور ایرلند واقع شده است که شمال و جنوب رئدخانه لیفی را بین دو پل شان او کسی و ایست لینک به هم متصل می کند. طراحی این پل به گونه ای است که نشانه ای از دروازه ورودی دریایی دوبلین را تداعی می کند و نماد شهر می باشد. کالاتراوا می گوید: "من خویشاوندی عمیقی در بین مردم دوبلین می بینم و می خواهم که پل ساموئل بکت این همبستگی و خویشاوندی را تقویت می کند و امیدوارم که این پل بنای یاد بود دوبلین و مایه احترام زمان گذشته، حال و آینده باشد". از طرف دیگر شکل پل مانند چنگی است که بر لبه خود متکی است. در فرهنگ ایرلندی چنگ به عنوان یک نماد دنیوی است. این پل در شهر روتردام ساخته شد و با استفاده از یدک کش های دریایی با طی مسافت 1011 کیلومتر در مدت تقریبی پنج روز به جای خود منتقل شد. طول کل پل برابر با 120 متر و دارای یک دکل با مقطع عرضی تیر حمال قوس شکل به ارتفاع 48 متر بالای سطح آب می باشد. پل به صورت کابلی و متشکل از 25 کابل در جلو و 6 کابل در پشت می باشد که بر روی یک پایه از جنس بتن مسلح که د رمحل احداث شده است قرار گرفته است و این پل در زیر مجموعه طراحی سازه کابلی قرار می گیرد. چهار خط عبوری خودرو، دو خط موتور و دو خط جهت عبور عابر پیاده ( با احتساب هر دو جهت) تعبیه شده است.

وزن پل ساموئل بکت برابر 5700 تن می باشد و برای عبور کشتی به میزان 90 درجه می چرخد. تکیه گاه مرکزی در رودخانه از 18 برجک با قطر 1.2 متر که کلاهک ها را حمل می کند، تشکیل شده است. تکیه گاه ها پل به شکل دایره، از جنس بتن و با قطری متغیر است که در زمان چرخش پل توسط تجهیزات بالا کشنده، تکیه گاه های افقی و عمودی پل را نگه می دارند. پیچ های انتهایی پل، با قابلیت بسته شدن خود به وسیله سیلندرهایی در اتصال شمال به جنوب اجازه می دهند، که پل برای عبور ترافیک باز شود. مهمترین مصالح استفاده شده در این پل فولاد و بتن هستند. د رمحل اتصال پل به اسکله از آسفالت و گرانیت سفید استفاده شده است. نام این پل به افتخار نویسنده ایرلندی و برنده جایزه نوبل سال 1969، ساموئل بکت نامگذاری شده است. تاریخ رسمی بازگشایی آن با صرف هزینه کل 59.95 میلیون یورو، یازدهم دسامبر سال 2009 بود.

منبع: کتاب طبیعت، منبع الهام دکتر محمود گلابچی