طراحی و اجرای پلتفرم

طراحی و اجرای سازه پلتفرم
در معنای خاص، لغت پلتفرم به سازه های نگهدارنده گویند. این نوع سازه ها جز سازه های غیرساختمانی مشابه با ساختمان می باشند. نوع این سازه ها اغلب فلزی بوده و‌سیستم باربر جانبی آن می تواند قاب خمشی یا مهاربندی باشد. در طراحی سازه پلتفرم با توجه به وجود جرم های متمرکز در طبقات، نیروی زلزله نسبت به نیروی باد بحرانی تر بوده و اغلب این سازه ها باید در برابر بار زلزله طراحی شوند. در برج های تقطیر متعارف بیشترین جرم در طبقه اول می باشد و بیشترین سختی نیز باید در همین طبقه تامین گردد.

طراحی و اجرای پلتفرم

بیشتر بار مرده وارد بر سازه پلتفرم ناشی از وزن خود اسکلت در طبقات می باشد و بار گسترده بزرگی در این سازه ها وجود ندارد. بارهای مرده اضافی این سازه ها که می تواند ناشی از بار راکتور، کندانسور و ... باشد معمولا به صورت متمرکز به این سازه وارد می شود. حداقل بار زنده برای ساختمان های متعارف مسکونی ۲۰۰ و برای راه پله ها ۵۰۰ کیلوگرم بر متر مربع می باشد. اما این بارها در این سازه ها مقداری دست بالا می باشند و بهتر است بار زنده وارده بر اساس حالت های بهره برداری و به صورت مهندسی برآورد شود. راه پله سازه های پلتفرم نیز معمولا به صورت فلزی در کنار این سازه اجرا می گردد. در طراحی این سازه ها که جز دسته سازه های غیرساختمانی محسوب می شوند رعایت کردن دو نکته حائز اهمیت می باشد.
۱- در صورت بیشتر بودن زمان تناوب سازه از ۰.۵ ثانیه تحلیل سازه حتما باید به صورت دینامیکی انجام شود.
۲- کنترل تغییر شکل جانبی این سازه ها نیاز به ضابطه خاصی ندارد اما نباید به ا‍‍‍‍‍ندازه ای باشد که سازه پایداری خود را از دست بدهد.

سیستم مهاربندی در این سازه ها ارجحیت بیشتری نسبت به قاب خمشی دارد چرا که باعث کاهش وزن فولاد مصرفی می شود و همچنین مهاربند در این سازه ها از نظر بحث های معماری و بهره برداری مشکلی ایجاد نمی کنند.
با توجه به سبک بودن نسبی این سازه ها و ارتفاع بلند آنها نسبت به ابعاد پلان بحث طراحی فونذاسیون و کنترل بلندشدگی میل مهارها بسیار مهم می باشد.
ستون های این سازه ها می تواند از مقاطع دوبل ناودانی،IPE و قوطی باشد. سیستم کف سازه ها معمولا به صورت تیرهای فرعی همراه با ورق های فولادی ( با ضخامت حدود ۳-۴ میلی متر) می باشند و عملا دیافراگم کف این سازه ها به صورت انعطاف پذیر عمل می کنند.
در طراحی اتصالات این سازه ها با توجه به بعد کم ستون ها و نیروی نسبتا کم واکنش های تکیه گاهی بحث های اجرایی نسبت به بحث مقاومتی بیشتر حاکم می باشد. با توجه به نیروی واکنش های تکیه گاهی اتصالات مفصلی می تواند به صورت نبشی نشیمن و یا با نبشی جان طراحی و اجرا شود. اما در طبقه اول که معمولا جرم متمرکز و واکنش تکیه گاهی بیشتری نسبت به سایر طبقات داریم اتصال را می توان به صورت ورق نشیمن با سخت کننده طراحی کرد.