فرانک لوید رایت در هشتم ماه ژوئن سال 1867 در ریچلند سنتر، ایالت ویسکانسین، به دنیا آمد. او نخستین فرزند ویلیام کری رایت بود. در سال 1886 رایت به دانشگاه ویسکانسین در مدیسن وارد می شود و برای آلن دی. کانوور، استاد مهندسی، کار می کند. در سال 1887 رایت به شیکاگو سفر می کند و در همان زمان در شرکت معماری ادلر و سالیوان مشغول به کار می شود. در سال 1893، وی دفتر شخصی خود را در شیکاگو افتتاح می کند. در این سال ها او آثار زیادی را در دنیای معماری مدرن خلق می کند. فرانک لوید رایت از برترین معماران جهان و پیشرو سبک معماری مدرن می باشد. او بین سال های 1891 تا 1958 آثار بی نظیری را در کارنامه حرفه ای خود به ثبت رسانده است. آثاری که تا کنون الگوی معماران عرصه های مختلف بوده است. در سال 1916 طراحی و اجرای هتل ایمپریال را آغاز می کند همچنین در همان زمان دفتر شخصی خود را در توکیو افتتاح می نماید. وی کتاب های زیادی را به چاپ رسانده است. فرانک لوید رایت معمار، طراح داخلی و نویسنده مطرح آمریکایی می باشد، که بیش از هزار ساختمان طراحی و اجرا کرده است. رایت از همان نخستین ساختمانی که ساخت دانش خود را جهت استفاده از مصالح طبیعی به نمایش گذاشته است. سنگ، آجر و چوب در آثار وی به صورت خام و دست نخورده استفاده می شدند. مصالح طبیعی نه تنها در سراسر قرن نوزدهم مغفول واقع می شدند، بلکه مواد و مصالح جدیدتری همچون بتن، فولاد، صفحات فلزی و شیشه هم به شیوه های بسیار قدیمی مورد استفاده قرار می گرفتند. او این مواد و مصالح جدید و روش های کاربرد آنها را به عنوان " جعبه ی جادوی معماری" برای معمار قرن بیستم می نگریست. فولاد در ترکیب با بتن، بتن مسلح، عنصر آزاد بخشی بود که می شد کل معماری قرن بیستم را بر آن استوار ساخت. ساختمان جانسن وکس، خانه ی آبشار کافمن، برج تحقیقاتی جانسن، برج پرایس و موزه ی گوگنهایم همگی مثال هایی از کاربرد بتن مسلح در معماری مدرن توسط رایت هستند.
وقتی فرانک لوید رایت اصول و ایده های گفته شده از جمله، فضای داخلی و از این رو فرم بیرونی، مصالح و روشهای ساخت و ساز، طبیعت و محیط پیرامون ساختمان را دم دست خویش می نهاد و از آنها مثل مدادی برای طراحی ساختمان هایش استفاده می کرد همیشه چنان طراحی می کرد که گویی طرح ها و ساختمان هایش قرار است برای همیشه چهره ی معماری بشری را دگرگون سازند. او معماری ساختمان هایش را «معماری ارگانیک» می دانست، اصطلاحی که نخستین بار استادش لویی سالیوان به کار برده بود. اما او در کاربرد و در تأویل خود از این اصطلاح از استادش بسیار پیشتر رفت. رایت معماری ارگانیک را نوعی از معماری تعریف می کرد که در آن هر جزء با کل ارتباطی معنادار ایجاد کرده است، و کل نیز در این معماری در نسبت خود با اجزائش تعریف می شود: یعنی انسجام و التصاق میان اجزاء. اما در معنایی وسیع تر، و عمیق تر، رایت اعتقاد داشت که معماری ارگانیک در هر جا که باشد، با تاریخ و با جغرافیایش، و با انسانی که در آن تاریخ و در آن جغرافیا زندگی می کند مرتبط است. اگر این معیارها را مد نظر داشته باشیم، می توانیم همه ی آثار بزرگ معماری را در طول تاریخ مورد مداقه قرار دهیم و آنگاه درخواهیم یافت که سهم عمده ای از این آثار در حكم مصادیق مد زدگی و تظاهرات هستند و نه بیشتر. با رشد قوای خلاقه ی رایت، هنرش نیز پیشرفت چشمگیری داشت. از ساختمان حجیم و یکپارچه ی کمپانی لارکین آغاز کرد و ۳۰ سال بعد ساختمان مواج و نرم و سبکی برای کمپانی اس. سی. جانسن و پسر را ساخت. از پلان ابوالهولي هتل ایمپریال و باغهای میدوی آغاز کرد، و باز هم ۳۰ سال بعد به مفهوم نهایی شار فضایی موزه گوگنهایم رسید. از خانه ی ساده ی خانم تامس گیل در زمین کوچکی در مرغزاری در میدؤست، اؤک پارک، ۱۹۰۹، آغاز کرد و به تراسهای بتنی و سنگی خانه ی آبشار رسید، خانه ی معروفی در پنسیلوینیای غربی، که برای ادگار جی. کافمن ساخت. از برج روميو و جولیت، برجی چوبی با دنده های تقویتی آهنی، آغاز کرد و تا مراسم افتتاحیه ی برج شرکت ایچ. سی. پرایس، در بارتلزويل، اوکلاهوما، در سال ۱۹۵۶ شصت سال فاصله انداخته است. برای دیدن مقاله فرآیند طراحی معماری وارد لینک شوید.
مقالات مشابه