3843
طراحی معماری و مفهوم زیبایی
طراحی معماری و زیبایی در آن
از میان وجوه سه گانه ای که در فرهنگ غربی از زمان ویتروویوس مبنای کار طراحی معماری شمرده می شود؛ یعنی پایداری، کارکرد و زیبایی، بیش از همه درباره ی زیبایی بحث و جدل شده و دیدگاه های گوناگونی از سوی اندیشمندان مطرح شده است. سرچشمه ی این گوناگونی را باید در هستی شناسی ها و به ویژه انسان شناسی های گوناگون پیدا کرد.
در عرصه ی هنر و طراحی معماری تا پیش از روزگار نوگرایی ( مدرنیسم ) و تا آن زمان که اندیشه های کلاسیک درباره ی هنر و زیبایی هنوز مورد توجه بود چندان خبری از رویارویی اندیشه ها به میان نبود. هنر و زیبایی تعاریف مشخص و ویژگی های بی چون و چرایی داشت که بیشتر هنرمندان و معماران پیرو آن بودند. ولی پس از آن با پایدار شدن دگرگونی های بنیادی در فرهنگ غرب بویژه در سده چهارم میلادی هنرمندان بر پایه رویکردهای تازه، دیدگاه های تازه ای درباره ی زیبایی مطرح کردند. آن ها نخست تعاریف کلاسیک را به میان کشیدند و در گذر زمان بر آن ها افزودند و سبک ها و شیوه های تازه ای پدید آوردند. پیامد این دگرگونی ها چندان بحران ساز نبود یا اگر بود به چشم نمی آمد. تا اینکه در سده ی بیستم با ظهور هنر مدرن به معنای ویژه آن، تعریف زیبایی چنان گوناگونی آشفته ای بخود دید که در گذشته سابقه نداشت. آنچنان که دیگر اثری از آن وحدت نظرهای کلاسیک در میان نماند و سبک های مختلف با طول عمر کوتاهشان هر کدام تلاش کردند تعریفی از زیبایی ارائه دهند.
برای دیدن پروژه های طراحی معماری روی لینک کلیک کنید.
زیباشناسی از مفهوم به مصداق
دیدگاه های کهن (کلاسیک) زیبایی
در جهان اندیشه در غرب نظریه پردازی درباره زیبایی در طراحی معماری پیشینه ای کهن دارد. از آغاز دو نوع زیبایی وجود داشته است و این دوگانگی تا امروز همچنان حفظ شده است. افلاتون معتقد به دو نوع زیبایی بود: از نوعی زیبایی طبیعت و موجودات زنده و از سویی دیگر زیبایی هندسه، خط و دایره. او معتقد بود که زیبایی طبیعت نسبی است؛ در حالی که زیبایی هندسی یا آنچه بدست بشر ساخته شده است مطلق است. ارسطو به زیبایی حسی عینی بخشید. در یونان باستان ( مکتب هلنیسم) خلاقیت شخصی اهمیت پیدا می کند و معمار وسیله بیان زیبایی های ریاضی می شود، ساخته شده بر بنیان هماهنگی، تقارن ونظم. نمونه های کهن اندیشه ی زیبایی در طراحی معماری از ویتروویوس (30سال پیش از میلاد) بجا مانده است. مفاهیم سه گانه ای که او آن ها را عوامل اساسی طراحی معماری می دانست عبارت اند بودند از: استواری، سودمندی، زیبایی. به گفته او: در ساختمان سازی بایستی به سه ویژگی استواری، سودمندی، زیبایی توجه داشت... زیبایی وقتی قابل حصول است که ساختمان، نمایی مطبوع و خوشایند داشته باشد و تقارن اجزاء آن به درستی حساب شده باشد. منظور ویتروویوس از تقارن چیزی است که ما امروز در طراحی معماری تناسب می گوییم.
برای مطالعه بیشتر روی لینک مقاله طراحی ویلا مدرن و لوکس کلیک کنید.
منبع: کتاب مبانی نظری معماری/مهندس عبدالحمید نقره کار